بی‌آسمان

هوای خانه گرفته آری

دریچه‌ای باز کن که باری

که در هوای تو من بمانم

.

شب است و تارم بدون نورت

نفس ندارم که بی‌حضورت

بریده شد باز هم امانم

.

کجایی ای آسمان روشن

مرا ببر تا خودت به گلشن

و یا بیا با تو تا بخوانم

.

بخوانم از دفتر نگاهت

نگاه ماهت نگاه ماهت

بتاب بر من به آسمانم

.

که بی‌تو دل آسمان ندارد

دل فسرده که جان ندارد

بیا تویی جان من جهانم

.

در این شب خسته این شب تار

برای چشمت نوشتم ای یار

فدای تو چشمان تو دل من

فدای چشمان توست جانم

.

۱ مهر ۱۴۰۳ ساعت ۱ بامداد