بخند

تمام شادی دل را به باد دادم رفت...

بخند دختر زیبا! که خنده یادم رفت!

چه حال سرد و چه مویی سپید همچون برف

منی که عشق جوان و بهار شادم رفت...

صدا زدم که بیایی! چه داد و فریادی!

به هر کجای که نبودی صدای دادم رفت...

چه رسم تلخ و غریبی! بهشت من بود و-

-بدون کار خطایی بهشت آدم رفت...

دوباره آینه گریان! بیا که او هم گفت:

بخند دختر زیبا که خنده یادم رفت...

پنج‌شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۳

ساعت ۳ بامداد