کویر بدون مرز وجود

سخت درمانده و اسیرم من

هر طرف می‌روم بیابان است

در کویری به وسعت هستی

چشم‌هایم همیشه حیران است

.

در کویر بدون مرز وجود

راه بیرون‌شدی از این جا نیست

هر که می‌آید از عدم این جا

تا ابد بی‌دریغ مهمان است

.

ما که مهمان در این بیابانیم

هر طرف می‌رویم گویا که

سر جای خودیم بی‌حرکت

شش جهت گرد و خاک و توفان است

.

من از آوارگان این دشتم

هر طرف من پی تو می‌گردم

کاش پیدا شوی در این غربت

بی تو جانم همیشه ویران است

.

رنج آوارگی و تنهایی

پس کجایی؟ کجای دنیایی؟

بس که هستی تو را نمی‌بینم

این قدر هستی‌ات نمایان است

.

این قدر هستی‌ات نمایان است

که ندیدم تو را که غرق توام

در خودم دیدمت تو را ای من

چقدر دیدن تو آسان است

.

در کویر بدون‌مرز وجود

هر چه دیدیم غیر یار نبود

.

۱۰ بهمن ۱۳۹۷ تهران

.

خیابان‌های حوالی میدان انقلاب