وجود

اجتماع تمام خوبی‌ها، قبله‌گاه نگاه من هستی

فکر کردم که نیستی اما، مثل سابق پناه من هستی

مثل سابق همیشگی آری، تو حضورت سوای آدم‌هاست

قصهٔ ناتمام زیبایی، روشنا! خواستگاه من هستی

ای که اثبات بودنت اصلن، منطق و فلسفه نمی‌خواهد

ای تو سور درست و بی‌ابطال، تو وجودی گواه من هستی

ای جهنم-بهشت در من گم، ای تو آشفتگی آرامش

من خطاکار عرف آدم‌ها، تو ثواب گناه من هستی

از شکوهت چه شعر‌ها گفتند، شاعران بزرگ اما من-

-ساده و بی‌کنایه می‌گویم: «خوبی و دلبخواه من هستی»

***

در میان خداپرستان و بی خدایان و این همه جنجال

بی‌طرف مانده‌ام وَ می مانم

وحده لا اله من هستی

۱۹ آبان ۱۳۹۴